JOSAFAT (OCCITÀ)

Josafat, qu?a sa parucion en 1906 levèt un brave rambalh, conta las amors estrambordadas de Josafat, lo reguèrgue campanièr de la catedrala de Girona, innocent e brutal, e Joseta, la filha abramada de plasers que n?a son confle, de se languir al bordèl, e cèrca dins los braces de Josafat d?i sadolar sa fam inabenabla. L?istòria, d?un requist e sorne erotisme qu?a son moment trebolèt pro de legeires, se passa dins lo recinte sacrat de la catedrala e marida d?elements folclorics e mai romantics ?coma Notre-Dame de Paris, lo roman de Victor Hugo? ambe lo decadentisme malautís e crudèl que trauquèt la sensibilitat europenca sus la tombada del sègle. Escrich dins una lenga druda e galharda qu?òm etiquetèt de «lenga mascla», Josafat es vengut un classic, a costat d?Els sots feréstecs (1901), de Raimon Casellas; Drames rurals (1902) e Solitud (1905), de «Víctor Català», o Marines i boscatges (1904), de Joaquim Ruyra.